Waarom ik een leven lang blijf leren? Mijn motivatie om te blijven leren komt uit een tijd die nu bijna nostalgisch voelt: de jaren 80. Internet en computers deden langzaam hun intrede in kantoren, en ook bij ons op de logistieke afdeling werd er een flink apparaat neergezet. Ik werkte toen als logistiek manager en zag direct de mogelijkheden van automatisering.
Planningen op papier waren omslachtig en foutgevoelig. Dus maakte ik – met de beperkte middelen die we hadden – zelf een planningstool in *Lotus 1-2-3*, een spreadsheetprogramma dat draaide op DOS en de voorloper was van Excel.
We hadden op de hele afdeling maar één computer, die we met tien collega’s moesten delen. Om beurten mochten we er even op werken. Gelukkig mochten we wel op computercursus, gegeven op het hoofdkantoor in Delft. Alleen... onze leidinggevende vond het maar onzin. "Wat levert dat nu op?" vroeg hij zich af. Voor hem was het een hype. Iets tijdrovends dat vanzelf wel zou overwaaien.
Samen met mijn collega 'in crime' (en inmiddels al jarenlang mijn vriendin) gingen we toch.
Tegen de stroom in, met overtuiging en nieuwsgierigheid. We zagen de kansen. Mijn leidinggevende was er niet blij mee. Hij vond het zonde van de tijd. Hij geloofde heilig in pen en papier en zei letterlijk: "Je denkt toch niet dat we straks allemaal met een computer gaan werken?"
Nu, bijna 40 jaar later, denk ik nog vaak aan die uitspraak. "Het zal mijn tijd wel duren," zei hij. En inderdaad, dat deed het – zijn tijd duurde, maar de wereld veranderde. En hoe.
Voor mij was dat het begin van de overtuiging dat blijven leren geen tijd kost, maar tijd oplevert.
Elke stap vooruit begint met nieuwsgierigheid, lef en de bereidheid om jezelf opnieuw uit te vinden. Dus mijn motto is en blijft: een leven lang leren!
Daar verlies je geen tijd mee – je wint er je toekomst mee.
Reactie plaatsen
Reacties